شما که نمی دونید؟
28/خرداد/88
چند وقته خیلی بد عادت شدم بعد از نماز صبح به جای اینکه سر به سجده بگذارم و سجده شکر را به جا بیارم ،خیلی شیک سرم را می ذارم کنار مهر و روی سجاده پخش می شم 
ولی خداییش خیلی حال می ده چه آرامشی ،وای چه صفایی ، انگار سرم را روی پاهای خدا گذاشته باشم مثل یه بچه راحت به خواب می رم .
خدایا نمی دونم کارم خوبه یا بد اما اگر فرشته ها باز خواستن گیر بدن بهشون بگو:
بنده ام خسته و دلشکسته است ، شما که نمی دونید دلشکستگی یعنی چی ؟
و باز هم این شعر را زیر لب تکرار می کنم و آروم به خواب می رم :
خدایا اگر بنده ای بد کارم
شوق رحمت دارم
اشک غم می بارم
بی قرارم . . . .
سلاح من ،چشمان ترم
من ، به پشت درم
جان مولا وا کن
جان مولا وا کن
جان مولا وا کن
بی قرارم . . . .
پ.ن : هیچ سبزی ، سبزتر از سجاده من نیست . خدایا شکرت 
